Gran Premio de Alemaña de 1991
| Nome oficial | Grosser Mobil 1 Preis von Deutschland  |
|---|---|
| Tipo | Gran Premio de Alemaña |
| Deporte | automobilismo |
| Parte de | Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1991 |
| Distancia do evento | 45 |
| Localización e Datas | |
| Localización | Hockenheimring (Hockenheim) 49°19′40″N 8°33′57″L / 49.327777777778, 8.5658333333333 |
| Lonxitude | 4,574 km |
| País | Alemaña |
| Data | 28 de xullo de 1991 |
| Competición | |
| Primeiro posto | Nigel Mansell |
| Pole position | Nigel Mansell |
| Volta máis rápida | Riccardo Patrese |
O Gran Premio de Alemaña de Fórmula 1 de 1991 (oficialmente o LII Grosser Mobil 1 Preis von Deutschland) foi unha carreira de Fórmula 1 que se celebrou en Hockenheimring o 28 de xullo de 1991. Foi a novena rolda da tempada de 1991, o 53º Gran Premio de Alemaña e o décimo quinto que se celebrou no circuíto de Hockenheim. A carreira disputouse sobre 45 voltas do circuíto de sete quilómetros para unha distancia de carreira de 306 quilómetros. Foi gañada polo piloto de Williams Nigel Mansell despois de comezar desde a pole position. O seu compañeiro de equipo Riccardo Patrese finalizou segundo co Ferrari do piloto Jean Alesi terceiro.
Pre-carreira
[editar | editar a fonte]Ayrton Senna pasou unha noite nun hospital en Mannheim logo de chocar durante as probas previas á carreira unha semana antes. O accidente foi causado por unha falla nun pneumático.[1]
Informe
[editar | editar a fonte]Houbo dous cambios na lista de inscritos, o primeiro foi en Lotus onde Johnny Herbert foi substituído polo mozo alemán Michael Bartels debido á anteriores compromisos na Fórmula 3000 xaponesa, e o segundo foi en Footwork onde Alex Caffi volveu á acción logo do seu accidente de tráfico. Por outra parte, Satoru Nakajima anunciou que se retiraría a fin de ano. O sorteo de precualificación tamén trocou, Dallara, Modena, e Jordan escaparon da proba da mañá do venres e condenaron a Brabham, AGS, e Footwork a unirse a Fondmetal e Coloni na complicada sesión da mañá do venres.
En práctica do sábado Érik Comas tivo un grande accidente no seu Ligier, o condutor francés resultou ileso, pero suscitou preguntas sobre a seguridade da segunda chicana. A cualificación viu a Nigel Mansell obter a pole diante do seu rival Ayrton Senna. Gerhard Berger foi terceiro, seguido por Riccardo Patrese, Alain Prost, Jean Alesi, Andrea de Cesaris, Nelson Piquet, Roberto Moreno, e Pierluigi Martini no Minardi, aproveitando ao máximo o seu motor Ferrari no circuíto de alta velocidade.
O domingo, un par de horas antes da carreira, houbo unha reunión de pilotos da FIA e Senna solicitou ao director da carreira Roland Bruynseraede que as paredes de pneumáticos nas chicanas sacáranse debido á posibilidade de golpear os pneumáticos e trompear, o que lle sucedera durante a cualificación para o Gran Premio de México, e isto quentouse cando o presidente da FIA Jean-Marie Balestre, Senna e algúns outros pilotos tiveron unha breve discusión sobre as regulacións sobre a seguridade. Balestre logo instigou un voto democrático, e a votación serviu para eliminar as paredes de pneumáticos e substituílos por conos de tráfico.
Ao comezo da carreira, Mansell tivo unha gran saída, mentres que Berger quedou en segundo lugar por diante do seu compañeiro Senna, con Prost, Patrese e Alesi completando os primeiros seis. Na parte traseira, Mark Blundell colisionou con Nicola Larini, Blundell continuou, pero a carreira de Larini terminara. Berger fixo unha mala parada en boxes e caeu ao décimo lugar, mentres que Prost comezou a acercarse a Senna. Mansell escapaba na dianteira e cando cambiou os pneumáticos saíu xusto detrás de Alesi que nese momento lideraba a carreira, pero non perdeu o tempo e pasou a Alesi dúas voltas máis tarde para volver tomar a dianteira. Mentres Mansell afastábase, desenvolveuse unha tremenda batalla polo terceiro posto entre Senna, Prost e Patrese, Riccardo derrotou a ambos homes antes de partir tras Alesi. Senna e Prost continuaron pelexando polo cuarto lugar e o mellor punto para falar chegou na volta 37 cando Prost intentou pasar a Senna ao entrar na primeira chicana. Prost foi máis rápido e intentou pasalo polo exterior, Senna non cedeu e Prost foise e calou o motor. Prost culpou a Senna e dixo que non o perdoaría a próxima vez, mentres que Senna acusou a Prost de queixarse por queixarse. Mentres tanto, Mansell logrou a súa terceira vitoria consecutiva, liderando diante dos locais Patrese, Alesi, Berger, Cesaris e Gachot, xa que Senna quedou sen combustible na última volta por segunda carreira consecutiva, permitindo a Mansell achegarse a oito puntos de Senna no campionato de pilotos.
Clasificación
[editar | editar a fonte]Cualificación previa
[editar | editar a fonte]| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Tempo | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 7 |  Martin Brundle
|
Brabham-Yamaha | 1:42.810 | |
| 2 | 17 |  Gabriele Tarquini
|
AGS-Ford | 1:43.939 | +1.129 |
| 3 | 9 | Michele Alboreto
|
Footwork-Ford | 1:44.034 | +1.224 |
| 4 | 8 | Mark Blundell
|
Brabham-Yamaha | 1:44.257 | +1.447 |
| 5 | 14 |  Olivier Grouillard
|
Fondmetal-Ford | 1:44.645 | +1.835 |
| 6 | 10 | Alex Caffi
|
Footwork-Ford | 1:45.282 | +2.472 |
| 7 | 18 | Fabrizio Barbazza
|
AGS-Ford | 1:46.604 | +3.794 |
| 8 | 31 |  Pedro Chaves
|
Coloni-Ford | 1:47.546 | +4.736 |
Cualificación
[editar | editar a fonte]| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Q1 | Q2 | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 5 | Nigel Mansell
|
Williams-Renault | 1:37.467 | 1:37.087 | |
| 2 | 1 |  Ayrton Senna
|
McLaren-Honda | 1:38.208 | 1:37.274 | +0.187 |
| 3 | 2 |  Gerhard Berger
|
McLaren-Honda | 1:37.946 | 1:37.393 | +0.306 |
| 4 | 6 | Riccardo Patrese
|
Williams-Renault | 1:38.146 | 1:37.435 | +0.348 |
| 5 | 27 | Alain Prost
|
Ferrari | 1:39.422 | 1:39.034 | +1.947 |
| 6 | 28 | Jean Alesi
|
Ferrari | 1:39.391 | 1:39.042 | +1.955 |
| 7 | 33 | Andrea de Cesaris
|
Jordan-Ford | 1:40.387 | 1:40.239 | +3.152 |
| 8 | 20 | Nelson Piquet
|
Benetton-Ford | 1:40.560 | 1:40.878 | +3.473 |
| 9 | 19 | Roberto Moreno
|
Benetton-Ford | 1:41.968 | 1:40.957 | +3.870 |
| 10 | 23 | Pierluigi Martini
|
Minardi-Ferrari | 1:40.998 | 1:41.373 | +3.911 |
| 11 | 32 |  Bertrand Gachot
|
Jordan-Ford | 1:41.443 | 1:41.308 | +4.221 |
| 12 | 16 | Ivan Capelli
|
Leyton House-Ilmor | 1:42.025 | 1:41.330 | +4.243 |
| 13 | 3 |  Satoru Nakajima
|
Tyrrell-Honda | 1:41.515 | 1:41.390 | +4.303 |
| 14 | 4 | Stefano Modena
|
Tyrrell-Honda | 1:41.566 | 1:41.952 | +4.479 |
| 15 | 7 | Martin Brundle
|
Brabham-Yamaha | 1:42.294 | 1:41.615 | +4.528 |
| 16 | 15 | Maurício Gugelmin
|
Leyton House-Ilmor | no time | 1:41.735 | +4.648 |
| 17 | 25 | Thierry Boutsen
|
Ligier-Lamborghini | 1:41.823 | 1:41.929 | +4.736 |
| 18 | 21 | Emanuele Pirro
|
Dallara-Judd | 1:42.021 | 1:42.672 | +4.934 |
| 19 | 24 | Gianni Morbidelli
|
Minardi-Ferrari | 1:42.132 | 1:42.058 | +4.971 |
| 20 | 22 |  JJ Lehto
|
Dallara-Judd | 1:42.171 | 1:42.708 | +5.084 |
| 21 | 8 | Mark Blundell
|
Brabham-Yamaha | 1:43.414 | 1:42.216 | +5.129 |
| 22 | 30 | Aguri Suzuki
|
Lola-Ford | 1:45.037 | 1:42.474 | +5.387 |
| 23 | 11 | Mika Häkkinen
|
Lotus-Judd | 1:44.816 | 1:42.726 | +5.639 |
| 24 | 34 | Nicola Larini
|
Lambo-Lamborghini | 1:44.596 | 1:43.035 | +5.948 |
| 25 | 29 | Éric Bernard
|
Lola-Ford | 1:43.797 | 1:43.321 | +6.234 |
| 26 | 26 | Érik Comas
|
Ligier-Lamborghini | 1:43.803 | 1:43.364 | +6.277 |
| 27 | 9 | Michele Alboreto
|
Footwork-Ford | 1:44.362 | 1:43.409 | +6.322 |
| 28 | 12 |  Michael Bartels
|
Lotus-Judd | 1:46.409 | 1:43.624 | +6.537 |
| 29 | 17 | Gabriele Tarquini
|
AGS-Ford | 1:43.787 | 1:43.918 | +6.700 |
| 30 | 35 | Eric van de Poele
|
Lambo-Lamborghini | 1:44.489 | 1:44.207 | +7.120 |
Carreira
[editar | editar a fonte]Notas
[editar | editar a fonte]- A precualificación trocou despois da metade da tempada. Jordan, Dallara e Modena salváronse da precualificación, xa que se clasificaron mellor que os equipos permitidos na cualificación propiamente dita. AGS, Footwork e Brabham entraron na precualificación.
- Satoru Nakajima anunciou a súa decisión de retirarse da F1 ao final da tempada.
- O piloto alemán Michael Bartels substituíu a Johnny Herbert pero non puido clasificar
- Erik Comas sufriu un grande accidente na chicana Ostkurve, escapou ileso e os pneumáticos da chicana substituíronse por conos de tráfico.
- Alex Caffi regresou ao equipo Footwork en substitución de Stefan Johansson. Caffi ameazara con accións legais se non se lle concedía o seu desexo.
- Ayrton Senna e Alain Prost novamente víronse envoltos nunha controversia, tratando de adiantar a Senna. Prost sentiu que o brasileiro freouno e non lle deixou máis remedio que ir pola vía de escape onde Prost se estancou. Prost polemicamente afirmou logo da carreira "Se o atrapo novamente nesa posición, empuxareino, iso é seguro!"
- Senna quedou sen combustible cando ía cuarto e detívose a falta dunha volta coincidindo no mesmo lugar onde Prost se estancou.
- O Gran Premio de Alemaña de 1991 foi o primeiro Gran Premio baixo unha Alemaña unificada. A reunificación alemá tivo lugar o 3 de outubro de 1990, 3 meses e 3 días despois do anterior Gran Premio.
Posicións logo da carreira
[editar | editar a fonte]
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio do Reino Unido de 1991 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1991 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Hungría de 1991 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Alemaña de 1990 |
Gran Premio de Alemaña | Carreira seguinte: Gran Premio de Alemaña de 1992 |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "AUTO RACING; Senna Hospitalized". New York Times. 1991-07-20.
- ↑ Henry, Alan (1991). AUTOCOURSE 1991-92. Hazleton Publishing. p. 183. ISBN 0-905138-87-2.
- ↑ "1991 German Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Alemaña de 1991 |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |